 Biz annelere göre bebeklerimiz asla büyümezler, bir kaşık fazla yesin, bir lokma daha yesin… Aslında böyle baskıcı davranarak ne kadar büyük hata yapıyoruz. Aç olan bebek zaten belli eder. Doyduğu anda ağzını açmıyorsa yada kafasını çeviriyorsa yemesi için zorlamak inatlaşmaktan başka bir şey değildir. Bir sonraki yemek işkenceye döner. Bir çoğunuzun ”ama komşumun kızı çok güzel yiyor” veya ”eltimin oğlu iştahlı bizimki yemiyor zayıf kalır” dediğini duyar gibiyim. Biz anneler başkalarının bebeklerini görüp hemen yavrumuzu o bebekle kıyaslarız ne kadar yanlış… Başkasının bebeğinden esinlenip ”onun bebeği bu kadar kilo da” diye evham yapıyoruz. Her bebek farklı kiloda, farklı özelliklerde, farklı genlerle doğar. İki kardeşin bile gelişimleri bukadar farklıyken, yavrumumzun başka bebeklerle gelişiminin aynı olmasını beklemek çok büyük hata. Yarış atı gibi kıyaslama yapmayı bırakalım. Doktor bebeğin sağlığı yerinde diyorsa bırakın komşunun kızını, eltinizin oğlunu… Evladınızla her anın tadını çıkartın. Dünyanın en masum canlısı evlatlarımız. Bebeğiniz ve siz şen kahkahalarınızla etrafınıza mutluluğunuzu gösterdiğiniz güzel günleriniz olsun… |
